ଏହି ରାୟ ଏକ ମାମଲାରେ ଆସିଛି, ଯେଉଁଥିରେ ଏକ ଖୋର୍ଦ୍ଧା ପରିବାର ଅଦାଲତ ଆଦେଶ ଦେଇଥିଲା ଯେ, ଏକ ସରକାରୀ କର୍ମଚାରୀ ସ୍ୱାମୀ ତାଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ ପ୍ରତିମାସ ୫,୦୦୦ ଟଙ୍କା ଏବଂ ପୁତ୍ରଙ୍କୁ ୩,୦୦୦ ଟଙ୍କା ଭରଣପୋଷଣ ଦେବାକୁ ପଡ଼ିବ। ଏହି ଆଦେଶକୁ ଚ୍ୟାଲେଞ୍ଜ କରି ସ୍ୱାମୀ ହାଇକୋର୍ଟରେ ଆବେଦନ କରିଥିଲେ, ଏବଂ ଏହା ଖାରଜ ହୋଇଛି।
ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ଦାବି ଥିଲା ଯେ, ସେ ତାଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ ଘରକୁ ଫେରାଇ ଆଣିବାକୁ ଇଚ୍ଛୁକ, କିନ୍ତୁ ସେ ଏହା ପାଇଁ ରାଜି ନାହାନ୍ତି। ଏହାପରେ ହାଇକୋର୍ଟ ଏହି ମତ ଦେଇଥିଲେ ଯେ, ବୈବାହିକ ସମ୍ପର୍କ ବିଚ୍ଛେଦ ନହୋଇଥିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଏବଂ ସ୍ୱାମୀ ଆର୍ଥିକ ଭାବରେ ସକ୍ଷମ ଥିବା ସର୍ତ୍ତରେ, ସେ ତାଙ୍କ ପରିବାରକୁ ନିର୍ବାହ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ।
ଏହି ରାୟ CrPC ଧାରା ୧୨୫ ଅନୁଯାୟୀ ଆସିଥିବା ଦେଖି ମହତ୍ତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଟେ, ଯେଉଁଥିରେ ସ୍ୱାମୀ ଏବଂ ପିତାଙ୍କ ପରିବାରର ପ୍ରଥମିକ ଦାୟିତ୍ୱ ନେଇ ମହତ୍ତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଦିଗ ଉଲ୍ଲେଖ କରାଯାଇଛି। ଏହି ନ୍ୟାୟାଧୀଶ ଗୌରୀଶଙ୍କର ଶତପଥୀଙ୍କ ଏକକ ଖଣ୍ଡପୀଠ ଏହି ଚର୍ଚ୍ଚିତ ମାମଲାରେ ଏକ ସ୍ପଷ୍ଟ ଉଦାହରଣ ସୃଷ୍ଟି କରିଛି।
