ନୂଆଦିଲ୍ଲୀ, ୨୫ / ୪ : – ଜମ୍ମୁ ଓ କାଶ୍ମୀରର ପହଲଗାମ ଅଞ୍ଚଳରେ ୨୨ ଏପ୍ରିଲ ୨୦୨୫ ରେ ଘଟିଥିବା ଆତଙ୍କବାଦୀ ଆକ୍ରମଣ, ଯାହାରେ ୨୬ ଜଣ ନିର୍ଦୋଷ ପର୍ଯ୍ୟଟକ ଓ ସ୍ଥାନୀୟ ଲୋକ ଜୀବନ ହରାଇଥିଲେ, ସେଥିଠାରେ ଭାରତର ସାବୁ ମାନବତା ମୁହଁ ଲାଜରେ ପଡ଼ିଥିଲା। ଏହି ଆକ୍ରମଣ ପରେ, ଭାରତ-ପାକିସ୍ତାନ ସୀମାରେ ପୁଣିଥରେ ଜଣାଶୁଣା ତଣାତଣି ଚରମ ସୀମାରେ ପହଞ୍ଚିଛି। ପାକିସ୍ତାନ ଆଧାରିତ ଆତଙ୍କବାଦୀ ଗୋଷ୍ଠୀ "ଦି ରେସିଷ୍ଟାନ୍ସ ଫ୍ରଣ୍ଟ (TRF)", ଯାହା ଲସ୍କର-ଏ-ତୋଇବାର ଏକ ଶାଖା ବୋଲି ଜଣାଯାଇଛି, ସେମାନେ ଏହି ଅମାନବୀୟ ଆକ୍ରମଣର ଦାୟିତ୍ୱ ନେଇଛନ୍ତି। ଏହା ପରେ, ପାକିସ୍ତାନ ସେନା ଦ୍ୱାରା ଏଲଓସି ନିକଟରେ ହେଉଥିବା ଗୁଳିମାଡ଼ ଓ ସନ୍ଦିଗ୍ଧ ଗତିବିଧି ପ୍ରତି ବ୍ୟତିକ୍ରମ ଘଟୁଛି, ଯାହାର କଡ଼ା ପ୍ରତିସାଧ ଭାରତୀୟ ସେନା ପ୍ରଦାନ କରୁଛି।
ପ୍ରାରମ୍ଭିକ ଖବର ଅନୁଯାୟୀ, ଏହି ଗୁଳିମାଡ଼ ଏକ ଏପରି ଚେଷ୍ଟାର ଅଂଶ ଯାହା ଆତଙ୍କବାଦୀମାନଙ୍କୁ ଭାରତୀୟ ଭୂମିରେ ଅନୁପ୍ରବେଶ କରାଇବାକୁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରିଥିଲା। ତେବେ, ଭାରତୀୟ ସେନା ତାଙ୍କର ମୂଲ୍ୟବାନ ସତର୍କତା ଏବଂ ଦ୍ରୁତ ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ସହିତ ଏହି ଚେଷ୍ଟାକୁ ନିଷ୍ଫଳ କରିଥିଲେ। ୨୪ ଏପ୍ରିଲରେ ପୁଞ୍ଚର ମେନ୍ଧର ଅଞ୍ଚଳରେ ଏକ ସନ୍ଦିଗ୍ଧ ଗତିବିଧି ଚିହ୍ନଟ ହେବା ପରେ ଭାରତୀୟ ସେନା ପ୍ରତିସ୍ପନ୍ଦନ ମାନ୍ୟ କରିଥିଲେ।
ପହଲଗାମ ଆକ୍ରମଣ ପରେ, ଭାରତ ସରକାର ପାକିସ୍ତାନ ବିରୋଧରେ ଗଞ୍ଜିନଥିବା ମନୋଭାବ ଆବଲମ୍ବନ କରିଛି। ସିନ୍ଧୁ ନଦୀ ଜଳ ଚୁକ୍ତି ସ୍ଥଗିତ, ଅଟାରୀ-ୱାଘା ସୀମା ବନ୍ଦ, ଏବଂ ପାକିସ୍ତାନୀ ନାଗରିକଙ୍କୁ ଭାରତ ଛାଡ଼ିବାକୁ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ — ଏହା ଭାରତର କୌଣସି ମୃଦୁ ରବାୟେତ ନୁହେଁ, ବରଂ ଏକ ଦୃଢ଼ ରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ ସନ୍ଦେଶ।
ଏପରି ସମୟରେ ଯେତେବେଳେ ପାକିସ୍ତାନର ପ୍ରତିରକ୍ଷା ମନ୍ତ୍ରୀ ଖାୱାଜା ଆସିଫ ଆକ୍ରମଣକୁ "ଭାରତର ଆଭ୍ୟନ୍ତରୀଣ ବିଦ୍ରୋହ" ବୋଲି ସାଧାରଣ କଥାରେ ଅବମାନନା କରିଛନ୍ତି, ସେଠି ଭାରତୀୟ ଅଧିକାରୀମାନେ ଏହି ଆକ୍ରମଣରେ ପାକିସ୍ତାନର ଏକ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଓ ପରୋକ୍ଷ ଅଂଶିଦାରି ଥିବା ସ୍ପଷ୍ଟ ସାକ୍ଷ୍ୟ ସହିତ ପ୍ରତିପାଦନ କରୁଛନ୍ତି।
ଭାରତର ସେନା, ତନ୍ତ୍ର, ଓ ରାଜନୈତିକ ନେତୃତ୍ୱ — ସମସ୍ତେ ଏହି ଆପତ୍କାଳୀନ ଦିନରେ ଏକ ଏକତାବଦ୍ଧ ଓ ଦୃଢ଼ ଅବସ୍ଥାନ ଗ୍ରହଣ କରିଛନ୍ତି। ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ମୋଦିଙ୍କ ନେତୃତ୍ୱରେ ଭାରତ ସେହି ଶକ୍ତି ଯାହା ଉପଯୁକ୍ତ ସମୟରେ ‘ଉପଯୁକ୍ତ ଜବାବ’ ଦେଇ ପାରେ — ଏହା ପାଖାପାଖି ସ୍ପଷ୍ଟ।
ଏହି ଘଟଣା କେବଳ ଜମ୍ମୁ ଓ କାଶ୍ମୀର ର ନୁହେଁ, ବରଂ ଭାରତର ଅଖଣ୍ଡତା, ସମ୍ପ୍ରଭୁତା ଓ ଅସମର୍ପଣ ମନୋଭାବର ପରୀକ୍ଷା। ଭାରତ ଏହାର ଜବାବ ଦେବାକୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରସ୍ତୁତ।